Samen met Nora Uitterlinden schreef ik een verhalende longread voor Vrij Nederland. Het is het verhaal van Abdullah, een Afghaanse jongen die op zijn 17e in Nederland asiel aanvroeg. Vervolgens moest hij acht jaar wachten op zijn verblijfsvergunning.  Terwijl zijn leeftijdsgenoten studeerden, relaties kregen en het leven ontdekten, stond Abdullah’s leven stil. En toen hij eindelijk zijn verblijfsvergunning kreeg, ging het alsnog mis.

Het lijkt zo’n hoopvol moment als je een verblijfsvergunning krijgt, maar we ontdekten dat juist dan voor veel vluchtelingen een fase aanbreekt waarin ze extra kwetsbaar zijn. Jarenlang mag je niks en ineens moet je van alles. Bovendien sta je er vaak alleen voor. Hoe vind je de weg in de zorg? Waar kun je terecht als je lijdt aan trauma’s? Hoe maak je iets van je leven als je zo lang stil hebt moeten staan?

Je kunt het verhaal van Abdullah lezen op de website van Vrij Nederland